- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იშლებიან ყანები
მოფენილი ქალებით,სავსე იდუმალებით,ქარვად მონაზმანები,სივრცით დანათავები,იშლებიან ყანები,როგორც ვეფხვის ტყავები. სამხრეთივით ვნებიანმხარეს ეშურებიანჭაობების იხვები,სიმაღლეებს მიჰყვებაფიქრი, ოქროს ნავებით.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იცვალნენ დრონი
იცვალნენ დრონი. წარსულის დიდისდიდებას ვხედავ არასაკმარისს.ღელავს ფაზისი და მტკვარის მშვიდისამოოხვრაა მიდამო-არის; ძველია ჩარჩო ჩატეხილ ხიდის,გული ერევა ზვირთების რონინს,რაიღა დარჩა წარსულის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იცოდეს ყველამ
ყველა საომრადგავიდეთ, რომაშემდეგ ვისუნთქოთმშვიდობის ზეცა,რომ სიმღერებადვაქციოთ შრომა,რამაც სიცოცხლეგაგვიორკეცა. იცოდეს ყველამ,რომ გამარჯვებაადგას ამ არესდა ყოველს ხედავს:მომავალ სოფელს,მომავალ ქალაქსდა მშენებლობითაგზნებულ მხედარს.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კავშირი გულთა შორის
დიდო არმია! არის შენი მედგარი მხარიჩვენი სამშობლო მხარის მარჯვე ხმალი და ფარი.მებრძოლმა ჩვენი ველის, ჩვენი მთისა და გორის,ჩვენ რუსთაველმა გვითხრა:…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კაკლის ხე მთაწმინდაზე
თითქო დაეშვა შავი ფარდები,ღამის წყვდიადში ისე მწარდები.ცივია გული? არ შეუყვარდი?არაფერია, შეუყვარდები. თითქო რაიმეს ნიშნავს, რომ ბნელიღამით იმავე მეგობარს ელი,არაფერია, არაფერია…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კალამთან – გუთნის კვალია ..
კალამთან – გუთნის კვალია,ხმალი და ფარ-მუზარადი;ბევრი რამ წარმავალია –ხელოვნებაა – მარადი. იმ კალამს, გუთანსა და ხმალსზღვის საჭე მოემატება,რომ ვარსკვლავისას ჩვენის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კანტატა
ოჰ, ნუ შეწყვეტ, ტურფავ, შენსასნაღვლიან ხმებს – გულის მომკვლელს,ეგებ შეძრას ფიქრთა სიღრმედა ცრემლები გადმომჩქეფდეს. შენგნით იმედს შევუპყრივარ…განცდა მომდევს გაბასრული,ჩემს სიყვარულს,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კარს გაუღებენ მას წინაპრები ..
კარს გაუღებენ მას წინაპრები:გიცდიდით. ვიცით.ხომ მიატოვე ის ნაპირებიჩვენი სიმტკიცით?მიეგებება არაგვის პირიდა ხმა ძლიერი:შენ უსათუოდ, კაცი ხარ გმირიდა ნიჭიერი.ჩვენ თვითონ ვიცით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კაფეში
იმ დღეს კაფეში ვნახემღვრიე თვალები ნაცრისდა გულმოსული სახემეტად უძლური კაცის. ჰგავდა საოცარ რითმებსპალმა, ვარდები რგული,რასაც ძლივსძლივად ითმენსგაცივებული გული. წუხდა ცრემლები…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – კაცი სათვალეებით
ციკლიდან „პაციფიზმი“ სათვალეებში მყოფი თვალებიძლევამოსილთა იმედით სრული –მიდის ქუჩაზე, თუმც მოკრძალებით,პაციფისტურადუღელავს გული.იგი ქადაგებს მართლმსაჯულებას,კანონს,კომპრომისს დამოწყალებას:„სულ გადაუდგენ სამართალს და რჯულს,ვერ გრძნობენ…
Read More »
