- პოეზია
გოგი ნარეკლიშვილი – ელვარე იყო ყოველთვის თვალი
ელვარე იყო ყოველთვის თვალი გაუმაძღარი უცხო მშვენებით მძიმე ბრძოლების ავარდა ალი და მიფრინავენ კლდეზე ცხენები იფრქვევა სულში ღამის ნუგეში და…
Read More » - პოეზია
გოგი ნარეკლიშვილი მე გამრჯვების კოშკზე ასულმა
მე გამრჯვების კოშკზე ასულმა ცოცხლად ვიხილე სახება შენი გაოცებისგან მომედო რული იმდენად იყავ შენ დაუძლევი ფრთები გშვენოოდა ვით მარგალიტი და…
Read More » - პოეზია
გოგი ნარეკლიშვილი შენ მშვენიერი იყავი ნიმფა
მინდვრად ყვავილებს თმაში იწნავდი უფსკრული შურით რომ გადაიპო და გადმოეშვა მთვარე მიწამდი გადაიქეცი სასტიკ ურჩხულად და ცივ კლდეებში ღმუილი შენი…
Read More » - ქართული გვარები
ჭეიშვილი – ჭეიშვილთა გვარი
ჭეი – ძველქართული საკუთარი სახელია კაცისა, ხოლო ჭელა, ჭერა და ჭეხა იგივე სახელია კნინობით თქმული, სხვადასხვარიგად. გვარის სახელით “ჭე”-ფუძისანი არიან:…
Read More » - პოეზია
დავით ყიფშიძე ჯაზი მანჰეტენზე
საღამოს ჯაზი რომ უხდება ამ ქალაქს,არ არის სიგნალი, არ გესმის ზუზუნი,ყვითელი ტაქსები მოჩანან აქა-იქ,და ამ დროს ჩაგესმის რითმების გუგუნი. თეთრი…
Read More » - მოთხრობა
ნუგზარ შატაიძე – გიო
― განა ქალაქში კი არ არის წესივრობა, ქალო. აგე, ენაცვალოს ბებო ჩემს გიოსა ― ჭკვიანი, ჭკვიანი, რომ მეტი არ იქნება!…
Read More » - მოთხრობა
ნუგზარ შატაიძე – ორი მეგობარი
დამარცხებული ჯარი დასავლეთისკენ იხევდა. დღე თოვდა, საღამოობით ყინავდა, მაგრამ მტრის შიშით ცეცხლს ვერ ანთებდნენ დ ამიტომ სველები და დაღლილობისგან გასავათებულები…
Read More » - მოთხრობა
ნუგზარ შატაიძე – ზამთრის სურათი
სუფრას სამნი უსხდნენ: დომბური, კოლა და მაღალი გივია.დომუფი თამადაა, მაღალი გივია- მასპინძელი და ამიტომაც დიდი, ხუთჩარექიანი ხელადიდან ღვინპს ის ასხამს.კოლა…
Read More » - მოთხრობა
ნუგზარ შატაიძე – ცოფი
ჩვენი ჯერ არ მოგვეკრიფა, ხეივნისა, ჯერ ისევ ესხა და სჭამდნენ ჩიტები. გაუვარდებოდა ჩემი კაცი ყვირილითა და ტაშისცემით, გაეცლებოდნენ ის გასაწყვეტლები,…
Read More » - მოთხრობა
ნუგზარ შატაიძე – ადგილის დედა
გუდამაყარში, დიხჩოს ჩამოსწვრივ ერთი ბებერი მუხაა ქედზე გადმომდგარი, მაღალი და ტოტებგაბარჯღული. იმის დახეთქილ, გულგამომწვარ ზროზე ვერცხლის ჯვრები და ვინ იცის…
Read More »
