- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მისაყვედურებს ბევრი ..
მისაყვედურებს ბევრი,მაგრამ მე მესმის მათი,მათ კი არ ესმით ჩემი.კრილოვის ქუჩა, 10.აქ ჩემს მესამე სართულსმთვარე ანათებს ღამით.გათენებამდის ვწუხვარლიტერატურულ შხამით.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მისდევს რგოლს რგოლი ..
მისდევს რგოლს რგოლი. ასე: ტოლ-ტოლიცვივა ფოთოლი ჩვენი თაობისსხვადასხვაგვარი, გზაა მდაგვარიამ მრავალგვარი სანახაობის. ჩვენი თაობის გამბედაობასსხვა მოძრაობის ედგა მოტორი.ეჰა! რადარა, ქარში…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მისი ბუნება
აუწერელი გარყვნილებადა ფუფუნება –აი, რა არის, კაპიტალო,შენი ბუნება. აუწერელი, ბუნებიდანგადანაშალი,აუწერელი ცოდვები დადანაშაული. ასე ჩაფლული, გამოსავალსდაეძებს ტომი,გამოსავალი შენ იპოვეკიდეც: ჰკა! ომი!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მისი პათოსი
მისი პათოსი მეტად დიდიაშემოხვეული ცეცხლის ჩრდილებით,იგი მოხუცი ერუდიტიასავსე მრავალი გამოცდილებით. მოსამართლეა მისი თვალები,სასჯელად არ ჰქმნის ახალ კანონებს,შეუბრალებლად ანაძალებიანგრევს ვერსალებს და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მისტერია წვიმაში
დღეს ნოტრ-დამთან (სნებიანფანტაზიის ნახატი!)კალენკორის ფრთებიანანგელოზებს ნახავდი. ღია ცის ქვეშ მტვერია,კარებს აღებს მისანიდა მიდის მისტერია:„ვნებანი უფლისანი“. სცენა გამოხატავდასამოთხეთა შვენებასდა გარშემო ფანტავდარაღაც…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მთვრალია ყოფნით, მთვრალია ცეცხლით
ვარდების ფენით ტრიალებს ჟინი,მთვრალი ვარ შენით, მთვრალია ლხინი.ოცნებას შვენი, ვით თვალნი შენი,შოპენი, ვერდი და პაგანინი.პოეტის ახლო გედება ალი;იგი, უსახლო, გიცქერის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მთის მწვერვალებს ..
მთის მწვერვალებს, მთის მწვერვალებსმთის არწივი უგზნებს თვალებს,შესტირის და შევალალებს. მთის მწვერვალებს სხივი ანთებსდა მათ კალთებს, და მათ კალთებსაელვარებს, აქათქათებს… კვნესა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მიდიან, თუმცა ძალუძთ ისევე ..
ციკლიდან „ეპოქა“ მიდიან, თუმცა ძალუძთ ისევეგაგვამხნეონ და აგვიძრან ძალა.მიდიან, რომელთ სული არა აქვთ,ძალი და ღონე გამოეცალა. მოდიან, ვისაც სიცოცხლე გვინდა,აქ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მიდიოდა თეთრის ჯარი
ზღვის ნაპირად გულდამწვარიმიდიოდა თეთრის ჯარი,ცაზე ოქროს სარტყელიადა მინდორზე ოქროს ცვარი.აჰა, ზღვიდან ნაპირებზეამოეშვა ზენა-ქარი,ცხრა ჭადრის შტო დაარხია,ცხრად გაშალა მისი მხარი.ჩრდილი დადგა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მიდიხარ
მიდიხარ, ისე მიგაქვს წვალება,თითქოს ზღვის პირას თივას თიბავდე,ვინა სთქვა შენი გარდაცვალება,არა, უთუოდ დღეს დაიბადე. მიდიხარ, აღარ დაგემდურება,არც მიწიერი არც ზეციერი,ვინა…
Read More »
