- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოდესღაც, სადღაც ..
ოდესღაც, სადღაც, მარტოობაში,გულით ამომსკდა სიმღერა წყნარი,ჩემი სიმღერა ქვითინი იყო,სულით ობლობას კვნესოდა ქნარი.ხანი გავიდა, გადამავიწყდასიმღერა სადღაც, ოდესმე თქმული,სანამ არ ვპოვე მეგობრის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოთხი დემონი
ცეცხლისფერ-წითელი ყვავილებისოთხი დემონი,აი, ერთი ოჯახის ისტორია.ზღვა, ბორბალი, შხამი,თამაში ცეცხლთან,თქმა ყველა ამისაღემატება ყოველგვარ ძალას,თანამედროვეობის სული,ვით წერილებიარანორმალურ ადამიანის,ორხიდეებზე უტკბოესია: –უხილავი ბორკილები,მარადი სიზმარი,ფერხული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოთხი დრო
დროო, როგორ თრთისშენი წამწამი,კაცი თავს გადგასმუდამ სამ-სამი,არა ერთფერი. შენ აგაყვავაპირველმა სამმა,შენ გაზაფხულისგფარავდა გამმადა ყვავილთ მტვერი. შემდეგ მოვიდამეორე სამი,ზაფხულის ბაღადაქცია წამიგაზაფხულისა.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოკეანე
მთლად დატვირთულ ნავთის გემებსამოძრავებს ქარი მავნე,თითქო რასმე აიჩემებს –შფოთავს, ღელავს ოკეანე. ოკეანე ღელავს, შფოთავს,ზიდავს ბენზინს, ზიდავს ნახშირს;ოკეანე იცნობს ცოტასერთა ჩვენთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ომნიბუსით
ეზოს ახსოვს ყოველ წუთისშარაგზა და გადაღმა.ისევ იქ დგას ჩრდილი თუთის,ცაცხვები კი გადახმა.და ტირიფიც მაღლარ მტევნით!სასაცილო ტირიფი.გადახრილი ზედმიწევნით,მსუბუქი და ირიბი.დაფენილი, თითქო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოპერიდან გამოვიდა გვიან
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ოპერიდან გამოვიდა გვიან,ყველა ნახა და ვერავინ ნახა,კლუბის წევრი ახლა აღარ ჰქვიან,თუ წაშლილა ნაცნობების სახე…ყველგან იყო, სასახლეშიც იყო,მთავარ ქუჩით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოპერის თეატრთან
იყო გრიგალი, იყვენ ნგრევანი,მაინც გადარჩა ჩრდილი ამხელა,იქ აღარ რეკავს ის შადრევანი,იმ იდუმალთა მხარეთ გამხელა. გარინდდა დღეთა გადარხევანიოცნებათ, რამაც ასე დამღალა,ღამით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ორად გაიპო წითელი კლდე ..
ორად გაიპო წითელი კლდე, ავარდა რაში,წითელი რაში, წითელი გზით, წითელ უნაგრით,წითელი ალით გაედევნა კაცი მირაჟი,ის, შემოსილი გრძელი თმების წითელი ძაგრით.მოახტა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ორატორია
გასწი! შენი გზა ანათებს ხანას,რომ მიუვალი გზები ახაროყოველ ფაბრიკას, ყოველ ქარხანას,ყოველ მაღაროს.გაჰკივლე რკინას, თუჯსა და ნახშირს,ახალ ტეხნიკას, ახალ მანქანებს;შენი კივილი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი
პირველიაცივდა, ნისლით შემოიბურაცად ატყორცნილი მთების კალთები,ცრემლით აივსო სიცოცხლის სურა…ზაფხული ჰქრება, აჰა, მეც ვკვდები!აღარ დარჩება ჩემი ნასახი,ისევე წავალ, როგორც მოვფრინდი…ოჰ, რა…
Read More »
