- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცი მწიგნობარი
ციკლიდან „ეპოქა“ დადის უბის წიგნაკებით,დადის ძველი რვეულებით,თან მიჰყვება მოგონება,მოლხენით თუ სნეულებით. ეგულება იმედებიმშვენნი რიდე-ხვეულებით,გულგაშლილნი მარტოობითდა მარტონი წვეულებით. და ძილშიაც ესიზმრებაწიგნი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცი ქალი
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ყოველ საღამოსმოხუცი ქალიალბათ სდგას სენის ნაპირებს იქით,დღემ ლილისფერი დახუჭა თვალიდა აელვარდაალების ჭიქით.არის პატარა, სულმთლად პატარა,და მთლად შავებით არის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცო სხივო, შენ კანკალებ ..
მოხუცო სხივო, შენ კანკალებ.. ვხედავ, რომ კვდები..გარს იცქირები,მოიგონო, გსურს, განვლილი დროდა გადაავლო ერთხელ კიდევ თვალი შორ სივრცეს,ააცახცახო ცის ტატნობი და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მრავალ შეხვედრით
მრავალ შეხვედრას, ახალგაზრდებო!სიახლით მკვეთრითუძლეველ ცოდნის არე გასწვდებამრავალ შეხვედრით. რევოლიუციის მხარდამხარ ბრძმედნიდგანან, ვით დრონი –იგი დარვინი, ის არქიმედიდა ნიუტონი. ჯერ არნახული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვენიერი სიცოცხლე ..
მშვენიერი სიცოცხლე, მზეზე უმხურვალესი,გაჰქრა და თან წაიღო მეგობრების ხალისი.საალერსო მაისის ვარდები არ არიანმათი განსასვენები ეხლა ეს სამარეა.ამ ქალს კვდომის ისარი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვიდზე მშვიდი
მშვიდზე მშვიდიცხრაას შვიდი,უეცარიომის ზარი. იყო მწარეჩვენი შარისშეშფოთებაუზეცარი. სევდიანადშეწყდა ნანა –სადაც ყანაიყო წყნარი. მოჰყვა მკაცრიკარპატები,მერე კრემლიდა ხანძარი.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვიდობიანი
ხეებით მზისგან დაეცა ჩერო,გულზე ვერ ვიტყვი ეხლა: ლოდია,მას კვლავ ახარებს ზღვის რომანსერო,ტყის პასტორალი და მელოდია. კი არ ხმაურობს ჩანგი; დაგვითმეთ!და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვიდობიანი სიმღერა დების
იფინებოდა ზღვების საბურიტალღათა შორის ნავთა მმოსავეთ,გამოქროლება ზეინაბურიდა სილაჟვარდე უდაბნოსავით. იფინებოდა ნათელ დღესავითალერსიანი შუქის ფერება,გადაკარგული და ნათესავიძვირფასი დების ხმით ამღერება. იმ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშობლიური ეფემერა
ვეღარ ვცნობილობ მშობლიურ ხეებს,ზამთარს ბილიკი დაუტანია…,,დიდი ხანია?” – მივმართავ ტყეებსდა ტყე გუგუნებს:,,დიდი ხანია!” შეხავსებია კლდეები კლდეებს,იქ ვიღაც კვნესის დიდი ხანია.,,ამირანია?”…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მშობლიურო ჩემო მიწავ!
სამი დიდი ოკეანეგარე უვლის ნათელ მხარეს,მთვარიანი და მზიანიზეცა აფრქვევს სიანკარეს.ორ ზღვას შუა ძველისძველადსაომარი იყო ლელო –ის გადარჩა და სახელადეწოდება საქართველო.მშობლიურო…
Read More »
