- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო
ცა – დასავლეთი აღვივებდა ღრუბელთა ღუმელს,მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო.შემოდგომის დღე მისცემოდა უსაზღვრო დუმილს,მთაწმინდა – მშვიდი და მოყვითალო.წიგნის გვერდები ჩამოშლილი და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მეტყვი: როგორც ეს გრიგალი ..
მეტყვი: როგორც ეს გრიგალი,დამივიწყე მეცა.გაიხსენე შენ სამშობლოსმშვენიერი ზეცა. მეტყვი: იგრძენ მუხის ჟრჟოლაშორი მინდვრიდანა,როგორ მიდის, როგორ მოდის,როგორ ღელავს ყანა. მაგრამ ეს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მეც იმ ჭაპანზიდვამ ..
მეც იმ ჭაპანზიდვამადრე დამაბერა.მუხლი მომიკვეთა,მაგრამ აწ მახარებს,ამ გზით გადავხედავ,თუ რა მრავალფერადახალს ეფინებაშრომა ველ-ბაღნარებს.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მეცხრე სიმფონია
სად ზღვის ჭავლებია,ყვავილთა მთოველი,კვლავ ვხვდებით ერთმანეთსმე და ბეთჰოვენი.ოცნება მგონია,სიზმარი მგონია…ქართული მოტივი –მეცხრე სიმფონია!..
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მეხსიერება
როგორც ხანდახან ნივთს ეძებ დიდხანს,ნივთი კი თვალწინ ყოფილა თურმე –გადამაჩვია ლექსების კითხვასამ ხმაურობამ ჯოჯოხეთურმა. სიბერის ხანა გულს ეპარებადა ნათელ დღეთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მზადა ვარ მარად ..
მზადა ვარ მარადმღელვარე თვალითგათენებამდევუცქირო რუბენსს,ამოსვლას მზისასმგზნებარე რკალით,საოცარ ფერებს,მშვენიერ ღრუბელს.კარგია უბისგარღვევა ალით,ლუვრი საყვარელსმაგონებს უბეს.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მზადება გასამგზავრებლად
უცებ დადგა მაისი ნელი და შემპარავი!ფორთოხლების რტოებში აზვირთდნენ ნიავები;რადგან არ მაქვს სამშობლო, რადგან არ მყავს არავინ,ისევ უცხოეთისკენ მიმაფრენენ ნავები! ლურჯი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მზე თვალებში ჩაგეწვეთება, და თვალს სინათლე მოემატება!
როცა ხნულებიეფინებაველებს სვეტებადდა თვალუწვდენინიავებისზღვა იბადება,ცეცხლი რამ მზისგანკაცს თვალებშიჩაგეწვეთება,და თვალს სინათლეუეცარიმოემატება!…გარშემო ისევაღტაცება აურზაურობს,ქართლი, კახეთი,იმერეთი,რაჭა, ოდიში,მსოფლიოს ერთიმეექვსედისგულთან ხმაურობს…ასე ხმაურობსპოეზია, ვეფხვი და ქარი.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მზე შენს ცდაში გადიხარა ..
მზე შენს ცდაში გადიხარა,ჩადის წამთა თვლაში.საათის მაჩვენებელიცულმობელად გაჰქრის. მინდა წამიც შევაჩერო –ის კი მიჰქრის ცივად,თან ხარხარით მომაძახებს:წადი, ვიღას უცდი? ნუ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მზეა ისე მგზნებარე
მზეა ისე მგზნებარე,რომ ხანძარსაც დაყურავს,ვხედავ: აგერ მღებარიღებავს სახლის სახურავს. აქ სიმკვეთრე-სილბილისფერი ფერებს ეხება:სახურავი პილპილისელვარებამ შეღება. იგი მზეზე კრიალებს,როგორც სისხლის იარა,თითქო…
Read More »
