ვიქტორ ჰიუგო – ციტატები
-ბრძოლა იწყება გამარჯვების შემდეგ.
-ადამიანის გონებას სამი, ყველაფრის ამომხსნელი, გასაღები აქვს: ცოდნა. აზრი, წარმოსახვა, – ყველაფერი ამათშია.
-ვინც საყანედ ამზადებს ჭაობიან ნიადაგს, უნდა მიეჩვიოს მის გარშემო ბაყაყების ყიყინს.
-ვინც ძერას დაშავებული ფრთა მოურჩინა, ის აგებს პასუხს მისი კლანჭების მოქმედებაზეც.
-უზენაესი სამსჯავრო – სინდისის სამსჯავროა.
-სიყვარულია, როცა ორი ერთარსებად შეერთდება მამაკაცი და ქალი ანგელოზად იქცევა. სიყვარული ზეცაა.
-ხალხის სიდიადე სულაც არ იზომება მისი რაოდენობით.
-სიზარმაცე დედაა, რომელსაც ჰყავს ვაჟი — ქურდობა და ქალიშვილი — შიმშილი.
-მინდა ვიყო სახელოვანი — ეს ბედნიერებაა; მაგრამ როდესაც მინდა სასარგებლო ვიყო, ეს — მოვალეობაა.
-ოპტიმისტია ის, ვინც მომხრეა იმ მოძღვრებისა, რომ შავი იმავდროულად თეთრიცაა.
-სიკვდილი მარადისობისაგან მონიჭებული თავისუფლებაა.
-პროგრესის უხეშობას რევოლუციას უწოდებენ: დამთავრდება მოძრაობა და ყველასათვის ცხადი ხდება, რომ ადამიანმა წინ წაიწია, თუმცა კარგი მათრახიც მოხვდა.
-ვატერლოო, ეს უსიცოცხლო და უკაცრიელი პლატო, ეს ავბედი ველი, სადაც ღმერთმა ამდენი ვაება დაუშვა, ახლაც თრთის გიგანტთა გაქცევის ხილვით.
-ადამიანთა უმრავლესობა ეძებს მეგობართა წრეს, სადაც მას მოუსმენენ და არა ისეთს, მან რომ მოუსმინოს.
-ყველაზე მეტად ჩვენი ოცნებები გვგვანან ჩვენ, ყოველ ჩვვენთაგანს ოცნება საკუთარი ნატურის შესაბამისად ესახება.