უილიამ შექსპირი – სონეტი 64
თარგმანი რეზო თაბუკაშვილისა
როდესაც ვხედავ, დროის ხელმა როგორ დადაღა
გარდასულ წელთა საამაყო დიდებულება,
ციხე-კოშკებსაც აცამტვერებს ჟამი ხანდახან,
უკვდავ ბრინჯაოს მრისხანებით ამსხვრევს ბუნება.
ვხედავ, მშიერმა ოკეანემ მიწა დაფარა,
და ტალღებს ვხედავ სამეფოთა თავზე გადავლილს,
ვხედავ, ხმელეთი სტიქიონებს ართმევს ნაპარავს
და ძარცვა-გლეჯით დაგროვილა ქვეყნად ნადავლი.
როდესაც ვხედავ, ქვეყნებს ანგრევს დროის ურჩხული,
ვხედავ უმძლავრეს სახელმწიფოს დაშლა-დაცემას,
მაშინ მომესმის ნანგრევების ჩუმი ჩურჩული:
მოვა სიკვდილი ჩემი სატრფოს გასატაცებლად.
მეც სიკვდილივით მაშინებენ შენზე ფიქრები
და სული გოდებს, რომ ოდესმე აღარ იქნები.
When I have seen by Times fell hand defaced
The rich proud cost of outworn buried age;
When sometime lofty towers I see down-razed
And brass eternal slave to mortal rage;
When I have seen the hungry ocean gain
Advantage on the kingdom of the shore,
And the firm soil win of the watery main,
Increasing store with loss and loss with store;
When I have seen such interchange of state,
Or state itself confounded to decay;
Ruin hath taught me thus to ruminate,
That Time will come and take my love away.
This thought is as a death, which cannot choose
But weep to have that which it fears to lose.