სიმღერაა მთელი ჩემი ქონება,
ავმღერდები, მზეც კი დამემონება,
მე ვაგიფის ტკბილ ენაზე ვმღერივარ,
გარს ნუ მივლით, კარის მეზობელი ვარ.
მე ვაგიფის ტკბილ ენაზე ვმღერივარ,
გარს ნუ მივლით, კარის მეზობელი ვარ.
შენ ამ გულის ლერწამი ხარ ხანუმაჯან,
შენი ეშხით ბულბულიც კი დამუნჯდა.
მეზობლის ქალს თუ სტუმრობა სწყურია
ხელს ნუ ახლებ, ისიც შინაურია.
მშვენიერო ნუ ხარ ასე უგულო,
გახსენ ბაგე ენატკბილო ბულბულო.
თუ დამიწყებ ცქერას მუშტრის თვალებით
ძველებურად ჩადრით დაგემალები.
შენი შურით მზეში იაც გალურჯდა,
შენი ეშხით ბულბულიც კი დამუნჯდა.
მე ვაგიფის ტკბილ ენაზე ვმღერივარ,
ხელს ნუ მახლებთ, კარის მეზობელი ვარ;
მე ვაგიფის ტკბილ ენაზე ვმღერივარ,
ხელს ნუ მახლებთ, კარის მეზობელი ვარ.
გამაგონე ხმა ბულბულისა.
