გიორგი ლეონიძის წიგნი “ნატვრის ხე” მოთხრობების კრებულს წარმოადგენს, რომლებიც ერთმანეთში არის გადაჯაჭვული და პოეტის გამორჩეულ ოსტატობას გადმოსცემს. თითოეული მოთხობა თავისი პერსონაჟებით, ტრაგედიზმით და გულწრფელობით მკითხველის მეხსიერებაში წარუშლელ შთაბეჭდილებას ტოვებს. წიგნი 1962 არის დაწერილი, ხოლო ამავე სახელწოდების ფილმი – 1976, რეჟისორი თენგიზ აბულაძემ გადაიღო. „დედის ჩაწვეთებულ ცრემლზე ია ამოდისო – ასე იტყოდნენ ჩემს ყრმობაში. ჩემი სოფლის ტყისპირებში, ყოველ გაზაფხულზედ ია ბღუჯეულად ამოდიოდა, არემარე სულ ლურჯად გადაიბურებოდა ხოლმე. მეგონა, მთელი ქვეყნის დედებს აქ ეტირნათ, იმდენი ია ამოსულიყო…
