***
გულში სულ იყო მძიმე ზამთარი,
მერე ნათელი გამოერია…
შენა ხარ ჩემი მზის კელაპტარი,
შენა ხარ ჩემი სიზმრის ფერია.
მე შენს სინათლეს მინდა ვუყურო:
დიდთვალებას და ეგრე დიდთმიანს,
შენით იშლება ვარდის კუკურო–
სანამ სოფელი არ დამითმია,
როცა დილაზე გაკოცებ ნია,
თითქოს გაცვია ვარდის ეფოდი.
მაშუქებს შენი თვალების ია,
მე ვწუხდი, რომ არ მესიზმრებოდი…
