“თავიდანვე გაფრთხილებთ, რომ ახალს და სენსაციურს ვერაფერს გეუბნებით!.. ადვილია, დაიბნე წარსულსა და მომავალს შორის… ბევრი ახალი რამ ვნახე, დავინახე, ვიგრძენი და განვიცადე, ბევრი ვიმოგზაურე, – მაგრამ ახალი მაინც არაფერია, ყველაფერი ისევ და ისევ მეორდება… ადამიანი მუდამ იქითკენ მიისწრაფის, საიდანაც მოვიდა, გზად ათას საინტერესო თუ უინტერესო ამბავში ეხვევა ან იხვევს თავს, გზა კი იქით მიდის, საიდანაც დაიწყო… ერთს კი მივხვდი _ ცხოვრებაში ყველაფერი შესაძლებელია, ისიც კი, რაც ადამიანებს შეუძლებელი გვგონია… ოცნება ყოველთვის რეალობაა, რადგან რეალურად მთელი ჩვენი ცხოვრება მხოლოდ ოცნებაა… ისევ პირველ პირში ვწერ, პირველ პირში უფრო ადვილად გამომდის, უფრო ვიტანჯები, უფრო მიხარია და უფრო ვგრძნობ ჩემს სათქმელს. ან შეიძლება მესამე პირში წერას მეტი ნიჭი უნდა, რომელიც მე არა მაქვს… ორივე ვერსია ლოგიკურად ჟღერს. …ასე დაიწყო _ ვიპოვნე თუ მიპოვნა სიტყვამ… ” ნინო ჯიბლაძე 2007
