საქართველო-წმინდა მიწა ქართველთა,
საქართველო- წვით უქრობი ლამპარი,
მტრის ლახვარმა რწმენა ვეღარ გათელა,
სულ შეხორცდა ჭრილობათა ნაპრალნი.
საქართველო- ღრმა ემბაზის ჭურჭელი,
ღმერთო გვიხსენ, საქართველოს ოსსანა!
ერთგულება-ბასრი ხმლითაც უჭრელი,
საქართველო- მხნე ქვეყანა მგოსანთა.
ქართველკაცი-ერის მცველი მახვილით,
საქართველოს მიწა- სისხლის ღადარი,
წყაროს წყლებიცრემლებია დაღვრილი,
იალბუზის თხემზე თოვლად გამდნარი.
საქართველოს სულში მინდა ჩავეფლო,
საბნად მქონდეს ბამბის ქულა ნისლები,
გრძნობის ლავამ კოცონივით ჩამფერფლოს,
მეტად გეტრფი, სიყვარულში ვიცვლები.
საქართველო – ფეთქავს ლოცვის საკანი,
მის კარიბჭეს გრიგალიც ვერ შეარხევს,
გმირთ მჭლე მიწა,ხმლით ნარწევი აკვანი,
ზოგჯერ მწუხრი,შავ კუბასტში შეგახვევს.
მუდამ გმტრობენ- გამოღმიდან,გაღმიდან,
თავზე მკვირცხლად გესხმის მტერი აშარი,
გაიბრძოლებ, სისხლის ნაკადს დაღვრი და
სისხლის ნაცვლად,ძარღვში დაგდის შაშარი.
მიხმობს მთები, თვალწარმტაცი კორდები,
კბოდე კლდენი მხიბლავს,ეშხით,მეჩანგეს,
გეტრფი,თვალზე ლაღ ცრემლებად გორდები
შენ გმირი ხარ,მტრის ხმალს არ დაეჩაგრე.
