დამტვერილ წიგნში აჩოჩქოლდა ლექსების ჯარი,
პოეზიის მჭკნარ,ბნელ დილეგში ფურცლის გისოსებს
მოაწყდა ერთობ სტრიქონთა ხმა…დაფრთხეს ლაჩარი,
ანჩხლი ლექსები ქომაგობენ გარიყულ მგოსნებს.
ყველაზე მძლავრი წინ მიუძღვის ძალ-ღონით სუსტებს,
სათაურები ყალყზე უდგათ, შმაგ ხმას გზავნიან,
სიზმარია თუ ბრძოლის ცეცხლი,ვერ დააზუსტებ,
აშკარად ჩანს, რომ ყველა სტროფი პარტიზანია.
გამოანგრიეს ყდის კარიბჭე,ფურცლის კლიტული,
თეჯლისებს,ოდებს,ლაღ სონეტებს,ტერცინებს,სტანსებს,
მრჩობლედს,ოქტავებს,ბაიათებს-აქვთ გაკვირტული
ვნების ტოტები,მუხამბაზის ჩრდილს რომ მოსტაცეს.
აშუღური და მუსტაზადი შავთელურს ანთებს,
ყველას ასხია, რითმების და ბორგვის სუნამო,
მირბის მდენარი და გრძელ ფეხებს ხოხვით მიათრევს,
მიგრძენ, აზვირთდი, მძლედ იქუხე, ლექსთა ცუნამო.
თქვენ ავართაგან, დაფასებას ვერ ეზიარეთ
და ყრუდ იციან,თქვენს შესახებ, პოეზიაზე.
