ოცნებათა ქარტეხილში სინამდვილეს ვეძებ,
მივაწყდები უკუნ ცაზე პლანეტათა ლატანს,
მძიმე გაცდის პოეზია ლექსით გამოვძერწე,
გონებამ და აზრის ექომ,ვთვლი, არ მიღალატა.
წლები მარდად დაიმსხვრევა,როგორც კერამიკა,
უსიამო სიკვდილის ხმა გულში დანას მახლის,
ვისაც ვძულდი -შევეგუე, ახლა ყველა მიყვარს,
ვარ კაეშნით მოკლული და მწუხრით დანამარხი.
მტარვალ ქარში ვეფეთები დაუნდობელ კვირას,
ბნელში მთვარის ანთებაა,აქ ,ცხოვრება მგოსნის,
ზეცა ელავს,გზა განათდა,გრგვინვამ დამიყვირა,
მეხდამცხრალი სარო იწვის, როგორც პაპიროსი.
გუშინ მოვრჩი ტოლსტოის და ვამჯობინე ჩეხოვს,
გონდაღლილი,აზრდაცლილი ,მივაშურებ ლოგინს,
ღამის ძილმა ყრუ სიზმართა ხრამში გადამჩეხოს,
მკრთალ სარკეში ილანდება მწერალთ კატალოგი.
ზოგს დუმბაძე ეამება გრძნობით, ზოგს_ დიუმა,
სევდას მალავ იუმორში,ცრემლსაც ღვრი,პოეტო,
სველმა, ლექსი შემოიცვი დარდის კოსტიუმად,
გრძნობითა და ღრმა გენიით,ჰგავხარ გრიბოედოვს.
2013წელი
