სანადირო ღამის სათევზე, ქოხის ზღურბლზე პაპიროსით პირში, ვახშმის შემდეგ.
სიწყნარეა, ბნელა. სოფელს გადაჰყივიან მამლები. გადმოიხედა ბნელი ქოხის პატარა ფანჯრიდან მის ქვეშ მჯდომმა დიასახლისმა, მიაყურადა ხმის ამოუღებლად. მერე ხმადაბლა, სასიამოვნო მთქნარების შეკავებით, თქვა:
— რა არის, ბატონო, რომ არ გძინავთ? არც თუ ადრეა, ვერა ხედავთ, მამლები შეჰმღერიან შუაღამეს…
