საღამო
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო
დანამულ ბალახებს მძინარე ტბის პირადმსუბუქი ზეფირი ათრთოლებს ხშირ-ხშირად.ხავერდი ცის სივრცე, ლაჟვარდი და მუქი,ქათქათებს, ელვარებს, როს სწყდება მზის შუქი.და ჩრდილი მწუხარე,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო
მიდუმებულა გარემო,ზღვა არ ბობოქრობს,ზღვა აღარ დრტვინავს უწინდებურ,ის მხოლოდ ფიქრობს.მას აგონდება წარსული დრო,დრო ძლიერების,როგორ ხვდებოდა ამომავალსდილის მზისა სხივს!ტალღას ტალღაზედ შეარწევდაბობოქრობითადა შესძახებდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო (ეხლა ასეთი სიმართლეც)
„ეხლა ასეთი სიმართლეც კი არვის აშინებს“, –მხრების აწევით ამბობს ქალი და მიუთითებსსასაფლაოზე დაფენილი ვარდების წყებას –შავებით მოსილ ქალთა შორის დაცემულ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო (მნათობი)
1მნათობი მთებში გადაიმალა,სხივი კი ისევ ცას აელვარებს…წმინდა ლაჟვარდი მუქმა შესცვალა,აგერ ვარსკვლავიც ანაზებს თვალებს.მშვიდობით მზეო!.. ვეღარ იხილოსმგოსანმა სხივი სიყვარულისა,შენი შვენება რა…
Read More »
