წელი: 2024
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დანგრეული ტაძარი
„ვერღა აღმიგოს სიყვარულმა კვალად…“ნ. ბარათაშვილი წმიდათა წმიდას ვინ შეახო ხელი გრძნეული?ვინ შეარყია საფუძველი დიადის მცნების?წმიდა ტაძარი, აწ მოხრილი და დანგრეული,მუნცა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დარიალისა ვიწრო კლდეებში
დარიალისა ვიწრო კლდეებშითერგი მრისხანე, მახსოვს, ცრემლს ღვრიდა!მეც უნუგეშო და ძლიერ ხმებშიფიქრი უსაზღვრო კაეშანს მგვრიდა.სევდიანი და შუქმონავარდეცის უდაბნოში სცურავდა მთვარე,ბევრი ვიტირე,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაუმეგობრდა
დაუმეგობრდა თვით ბუნებას ადამიანი,მას ქვეყანაზე უყვარს თარეში,რათა სასჯელი მიაყენოს სხვას შხამიანისიხარულში და სიმწუხარეში. იგი ყველაფერს უპასუხებს შურისძიებით,რისთვის აქვს კიდევ რაღაც…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაუძლეველი
ვერდაძლეული გზით შხამიანით,სიცხით, ჭაობით და ტრამალებით –მოდის მედგარი ადამიანიდა გული მისი ძგერს გამალებით.წინად სიმძიმედ მას თავზე აწვაამინდი მთების, ამინდი ზღვისა,მაგრამ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაფიქრდი, როგორ შრომობენ სხვები!
როცა ღვინოში მწუხარებას ჰკლავ, ცხოვრება გაწვდის სავსე ფიალას,როს უიმედო ფიქრებით ავსებ თავის სიცოცხლის უკეთეს ძალას,დაფიქრდი, როგორ შრომობენ სხვანი, მრავალ შემხუთველ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაფნა
სურნელება ძველისძველიექსოვება ნიავებს,პოეზიის ლაჟვარდ ცრემლითსველი დაფნის ფოთოლი. და ოცნება მოგონებასიით მოაიავებს,როს მეომარს შუბლს უმშვენებსნელი დაფნის ფოთოლი. ნილოსის გველს უარესი,მისი შხამის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაღამდება ტყეში ოდეს..
დაღამდება ტყეში ოდეს,ქარი ფოთლებს აურევს.იმ მდინარის გეშინოდეს,რომელიც არ ხმაურობს. მას ფოთლები აოქროვებს,ვით ყვავილი ნაოშებს,წვეთ-წვეთობით წყალს აგროვებს,ნიაღვრებად გაუშვებს. დაიძვრება გზა ზვირთული,როგორც…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაღლილ წამწამთ ქვეშ
დაღლილ წამწამთ ქვეშ გამოხედვას უდაბნოსებურს,რაც დასრიალებს უმიზნობით ხანდახან ქალში,შეუბოჭია მოძრაობა მთელი ქვეყნისა,მთელი ქვეყანა გახვეულა ქალის დალალში. ჩემი ცხოვრება, ვით სხეული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაღუპულთ – გამოუსვლელობისგან
მედგრად მიიკვლევს გზას ავანგარდი,სხვას კი სარდაფში ჩაიყვანს დარდი,გამოუსვლელი დარდი დამხობის. არ დაელევა მას სანდომარი,რომ ცოცხალ-მკვდარის სადღეგრძელო სთქვას,ცოცხლის კი მხოლოდ შესანდობარი!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დახუჭული თვალები
ტბა, ლერწამით შემოსილი,გამჭვირვალე, როგორც მინა,თეთრი თოვლით დაიფარა,უნუგეშოდ გაიყინა. ეგ თვალებიც, ჩემო კარგო,წამწამთ გუნდში ჩაიმალა,სამუდამოდ დაიხუჭა,როცა სევდით დაიღალა. გაზაფხული მალე მოვა,აენთება…
Read More »
