ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე საყვირმა დაჰკრა
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ ორთქლმავალსსოციალისტურსმტერი ჰყავს ჯერ დაუმცხრალი,თუ არ დავუხვდით,როგორც გვსურს,თავი რად გვინდა ცოცხალი?!საყვირმაცდაჰკრა დილისამ,აჰყარა გარეუბნები.ცისკარო,თვალებთილისმა,რატომ ბანს არ ეუბნები!!შენი ცასხვაფერ ოცნებობს,ღამეც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე საშემოდგომო ოკტავები
დათვერი განა? განა მოგწყინდა?ქვეყანა ნანა არ არის განა?ნუ გამიღიმებ, თუ ასე გინდა,დაე, მწუხარე იყოს ქვეყანა.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე საწყალ პოეტის შხამი და ჟანგი ..
საწყალ პოეტის შხამი და ჟანგიდა აბსენტისა ცივი ზმორება,არ განმეორდა, პარიზის ჩანგო,არც საჭიროა განმეორება. დაცემა იგი შენ არ გშვენოდა.იყო ბალადა შენი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სახეს გადაჰკრავს მოგზაურთა ..
სახეს გადაჰკრავს მოგზაურთამზიური ლანძი,მე მაგრძნობინებს მასთან გემზეგაბაასება –ყოველი კაცი ქვეყანაზეარის ის განძი,რომელსაც უნდა აღმოჩენადა დაფასება.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სახლი ტყის პირად
ეხლაც ჩემს თვალწინ არისთქვენი ბინა ტყის პირადდა საღამო მდინარის,გახელილი ცისფერად.მთავაზობდით დები ვარდთდა ამბობდით ლანდებით:„თქვენ ისეთი კარგი ხართ,თქვენ პოეტი ბრძანდებით“.და გავიდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სდგას ხეივანი სასახლის ..
სდგას ხეივანი სასახლის წინ. მთვარიან ღამითმას აგონდება დამსხვრეულთა დროთა რხევანი,ადამიანთა ტალღა მიდის წამითი-წამით.ომები, ჯარი, ავსებული სხვადასხვა შხამით,სხვადასხვა მხრიდან მოგონებათ სცემს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სდუმს არემარე ..
სდუმს არემარე,ზეციდან მთვარეუხვად სხივს აფრქვევს დანამულ მდელოს.მიჰქრის ნიავი,რომ მომხიბვლელივარდს კოცნა უძღვნას და ააცრემლოს. *ბაღში ნაკადისზვირთი ზვირთზე ხტის,ვაზი ობოლი ირხევა, კრთებადა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სევილია
ელანდება სევილიისშეღამება ჩქარი,ძლივს ანათებს ქალაქს მთვარე,გარედ გრგვინავს ქარი. ბორგავს ბავშვი ავადმყოფი,ღამის სწურავს ბნედადა იდუმალ მწუხარებითთავთან უზის დედა. მაგრამ ეს ხომ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სერენადა
რად მინდა იგი, ჩემო პირიმზე,ჩემის ჰანგით თუ ვერ დაგაღონებ?რად მინდა ქნარი, თუ იმის ხმაშისამოთხის ჰანგებს ვერ გაგაგონებ? ან რად მიტაცებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სთვლემს ტყის ნაპირი
სთვლემს ტყის ნაპირი გადავერცხლილი,უხმო ალერსით ეკვრის ტოტი ტოტს.დასძინებია ალერსიან ბაღს,დასძინებია სევდიან წალკოტს…ვარსკვლავიანი შუაცა ბრწყინავს,შუაცა იწვის, დნება ნელ-ნელა…მოგონებათა ელვარებს სარკე,მაგრამ ჩემს…
Read More »
