ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ბარელიეფი
მარჯვენა მკლავზე დაყრდნობით გძინავსვიწრო გვირაბის ქვაზე მჯდომარეს,აქ არასოდეს მზე არ გიბრწყინავს,გამოღვიძების ასე მდომარეს. და მაინც წერაქვს, რომ გდია გვერდით,ვეღარ შორდება…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბაღთან ძეგლია
ბაღთან ძეგლია,ცათამდე ადის,ხელში უჭირავსრა თავის ქალა,განთიადიდანგანთიადამდისსდგას – გარინდებამან დაივალა. მას გაზაფხულივარდის ღილებითრთავს, მოწიწებაარ აქვს მონური;მისთვის ერთია:ეს ყვავილებინამდვილი არის,თუ ხელოვნური! ის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედის იქით!
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელიდა მოვიგონე ნეტარნი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი.რა ადრე მოკვდა. რა ადრე მოკვდა!ახლა ღამეა… ქვითინებს ქარი,რომ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედნიერება
რა უშავს იმას, ვისაც არრა აქვსდა არც დაეძებს ამ ქვეყნად რამეს,ვინც გზას უკაფავს უკვდავი სულისთავისუფლებას და სითამამეს.სხვისადმი შური ვინც გულს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედს იქით
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელი,და მოვიგონე ნეტარი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი. რა ადრე მოკვდა, რა ადრე მოკვდა! –ეხლა ღამეა……
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბევრნაირი ახდა ნატვრა
რა ტკბილია დასვენებასაღამოს ჟამს, შრომის მერე,მოალერსე ფრთით განაბნევსდაღლას სიო მოჩანჩქერე. ფოლადივით ელავს წყალი,მიაშურებს ზვირთებს ნელა,სად ვენახთა დარაჯებადდგანან მუხა და წიფელა.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბენუარიდან ხედავდა თვალი ..
ბენუარიდან ხედავდა თვალი,რა საუცხოვო იყო მედეა.ისეა თითქო დაღლილი თვალი,შენი ალერსის მოიმედეა.უმშვენიერეს და წმინდა ხმაშიხეტიალობდა სულის ჩრდილები –გამოსვლა იყო – მქუხარე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბერლინი
რაიხსტაგის წინ რომ ეგდო ჩვარი –ესაა დროის მსუბუქი მტვერი,გარდამავალი, ვით ზენა-ქარიდა შეშლილობა მიხაკისფერი. გამარჯვებათა ხეივნის არესმეფეთ ძეგლები მიწისფერია,აქ მარადისი არარა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბინდის სტუმარი
ოჰ, გევედრები, ნუ შემიშფოთებლოცვას მხურვალეს, ლოცვას პოეტურს…შუაღამეა… მოვსთქვამ და ვგოდებ… შენთან ყოფნა მსურს… შენთან ყოფნა მსურს… ბინდი ღამისა გადაიშალა,განთიადია… მე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბოძთან ტრამვაის უცდიდა მგზავრი
ბოძთან ტრამვაის უცდიდა მგზავრი,გათეთრებული თოვლიან მხრებით,და იყო ცხრაას ჩვიდმეტი წელითავის ქარიშხლით და ამბოხებით.უდგა თეთრ წვიმას, ჰქროდნენ ეტლებიდა ტრამვაების მძიმე ტივები.ნისლში…
Read More »
