- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედს იქით
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელი,და მოვიგონე ნეტარი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი. რა ადრე მოკვდა, რა ადრე მოკვდა! –ეხლა ღამეა……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბევრნაირი ახდა ნატვრა
რა ტკბილია დასვენებასაღამოს ჟამს, შრომის მერე,მოალერსე ფრთით განაბნევსდაღლას სიო მოჩანჩქერე. ფოლადივით ელავს წყალი,მიაშურებს ზვირთებს ნელა,სად ვენახთა დარაჯებადდგანან მუხა და წიფელა.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბენუარიდან ხედავდა თვალი ..
ბენუარიდან ხედავდა თვალი,რა საუცხოვო იყო მედეა.ისეა თითქო დაღლილი თვალი,შენი ალერსის მოიმედეა.უმშვენიერეს და წმინდა ხმაშიხეტიალობდა სულის ჩრდილები –გამოსვლა იყო – მქუხარე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბერლინი
რაიხსტაგის წინ რომ ეგდო ჩვარი –ესაა დროის მსუბუქი მტვერი,გარდამავალი, ვით ზენა-ქარიდა შეშლილობა მიხაკისფერი. გამარჯვებათა ხეივნის არესმეფეთ ძეგლები მიწისფერია,აქ მარადისი არარა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბინდის სტუმარი
ოჰ, გევედრები, ნუ შემიშფოთებლოცვას მხურვალეს, ლოცვას პოეტურს…შუაღამეა… მოვსთქვამ და ვგოდებ… შენთან ყოფნა მსურს… შენთან ყოფნა მსურს… ბინდი ღამისა გადაიშალა,განთიადია… მე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბოძთან ტრამვაის უცდიდა მგზავრი
ბოძთან ტრამვაის უცდიდა მგზავრი,გათეთრებული თოვლიან მხრებით,და იყო ცხრაას ჩვიდმეტი წელითავის ქარიშხლით და ამბოხებით.უდგა თეთრ წვიმას, ჰქროდნენ ეტლებიდა ტრამვაების მძიმე ტივები.ნისლში…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბრძოლაში ვეძებ..
ბრძოლაში ვეძებ თავდავიწყებას,ბრძოლის ქუხილში მიილტვის სული,ვერ ვუღალატებ საფლავთა მცნებას,არ ცხრება გრძნობა აღშფოთებული.სამშობლო მხარევ, შენი შვენებასისხლით ირწყვება და იღებება;მოქანცულ გულით მეთაურებიწმინდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბრწყინავს ვარსკვლავი
ცა მხიარულობს.. ქვეყნად კი ისევსიჩუმე მეფობს გულ-მოსაკლავი.სადა ხარ, ბედო, სადა ხარ, ბედო,ბრწყინავს, კანკალებს ჩემი ვარსკვლავი.ცას სქელი ნისლი გადაეფარა,ნისლმა წაიღო ოცნების…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბუნების განახლება
სხვა წალკოტების,შავი ზღვის პირად,სადაც ლაჟვარდიდაჰყურებს ტალღებს,ოქროს ტოტებიხშირად და ხშირადთბილისში ვარდითმიმოაქვთ ბაღებს.მალე ის ტოტისულ სხვანაირადჩვენს დედაქალაქსგასცდეს. შეაღებსკარებს შორს, ლალებრანთებულ გზითა,და ეტყვის:…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბუხართან
ცეცხლი ფიქრებს როდი უფრთხის,ცეცხლი ფიქრიანია,იგრიხება ალი ბუხრის,ისიც აწ ფრთიანია. ნაკვერცხლებო, თქვენც ზიარისმოგონებით ენთებითსიცოცხლის ხის, ნათელ მთვარისდა მზის ორნამენტებით. თქვენ დაგცქერით…
Read More »
