შენა ხარ ჩემი ნანდობი
თვალ-შურთხო, წარბებ-გიშერო,
აღარც ღვინო მშველს, არც თოფი
იქნება შენრა მიშველო…
ღელავენ ჭრელი ღილები
იწროდ შეკრული ქათიბის
მაქვს მხოლოდ ერთი ბილიკი
შენი გულისკენ ნათიბი…
შენ ჩემი გათენება ხარ,
მე შენი ღამის წადილი.
შენ დარში წვიმის მოსვლა ხარ,
მე შენი კალთა საწვიმრის.
შენ ახლა ჩემი სული ხარ,
მე შენი სულის ნაწილი.
შენ ჩემი გათენება ხარ,
მე შენი ღამის წადილი.
ქალავ ხან ისე ახლოს ხარ,
როგორც ნაპირი მდინარის,
ხან ისე შორეული ხარ,
როგორც მზე ცაზე მცინარი,
რა იქნებოდა მენახე
ერთხელ ჩემს მკლავზე მძინარი.
ვაჟაო ჩემებ სწორებში
არავის ვხედავ ტოლადა
ბევრა ქალს გავაგიჟებდი
გამოგყვებოდი ცოლადა…
