არ იყავ მონატრება.. სულში სახლობდა და.
არ იყავ როგორ მთებს დარდი მათოვდა და..
მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე..
დღეები კვლავ დღეებს ისევ მისდევდა და
ღამეს უშენობით სუსხი მითევდა და
მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე
და მაინც რამდენი მალოდინე
რამდენი თოვლის მოსვლა
რამდენი გაზაფხული
ფიქრებით დაზაფრული
რამდენი შემოდგომა
ნისლებში დაკარგული..
არ იყავ მონატრება.. სულში სახლობდა და..
არ იყავ როგორც მთებს დარდი მათოვდა..
მოხველ და ცხოვრება ხელახლა დამიღირე
და მაინც რამდენი რამდენი მალოდინე..
რამდენი მალოდინე.. რამდენი ღიმი მორჩა..
რამდენი ოცნებები არაგვში დამალული..
რამდენი ზაფხულები ჭრელ-ჭრულად დაქარგული
და მაინც რამდენი მალოდინე
რამდენი თოვლის მოსვლა
რამდენი შემოდგომა ნისლებში დაკარგული
რამდენი ოცნებები ნისლებში დაკარგული..
