ხელოვნებაა შემოქმედი მშვენიერების. ხორცი შეასხა მას მაგრამ შენიღბო საკუთარი თავი, ესაა შემოქმედის მიზანი. კრიტიკოსი კი ისაა ვინც ახლებურად, საკუთარი შთაბეჭდილებით ახდენს მშვენიერების ინტერპრეტირებას.
კრიტიკის ერთდროულად აღმატებულ და ყველაზე დაბალ ფორმას ავტობიოგრაფია წარმოადგენს. მშვენიერებაში რაიმე ცუდის დანახვის წადილი როდია კარგი . აი რა არის ნაკლი.
მშვენიერების აღქმის უნარი დახვეწილობის ნიშანია, რისი იმედიც შეიძლება ჰქონდეს კაცს. სილამაზის არსის წვდომა მხოლოდ რჩეულებს შეუძლიათ.
არ არსებობს მორალური ან ამორალური წიგნი. ისინი ან ცუდად ან კარგად არიან დაწერილი. ეს არის და ეს.
მეცხრამეტე საუკუნის უარყოფითი დამოკიდებულება რეალიზმის მიმართ კაიბანის მრისხანებას მაგონებს, განრისხებულს სარკეში საკუთარი გამოსახულების დანახვით.
მეცხრამეტე საუკუნის უარყოფითი დამოკიდებულებაც რომანტიზმის მიმართ კალიბანის მრისხანებაა სარკეში საკუთარი გამოსახულების ვერდანახვით გამოწვეული. ადამიანის მორალური ცხოვრება ხელოვანის მთავარი მოტივია, მაგრამ თვით ხელოვნების მორალურობა არაიდეალური მედიუმის იდეალურად გამოყენებაში მდგომარეობს. ხელოვანი არ ცდილობს რაიმეს დამტკიცებას, თუმც ყველაზე დიდი ჭეშმარიტებაც კი შეიძლება ამტკიცოს კაცმა. ხელოვანს არც ეთიკური სიმპათიები გააჩნია. ამგვარი ეთიკური სიმპათიის ქონა სტილის მანერულობაა რაც ავტორს არავითარ შემთხვევაში არ ეპატიება. ხელოვანი არ შეიძლება შეურაცხადი იყოს, მას ხომ ყველაფრის გამოხატვა შეუძლია. ფიქრი და სიტყვა, ეს მისი იარაღია. ღირსებებები და ნაკლოვანებები კი მისი შემოქმედების მასალაა. ფორმის თვალსაზრისით ყველა სხვა ხელოვნების დარგი, მუსიკოსის შემოქმედებაში ერთიანდება. გრძნობების თვალსაზრისით კი ყოველგვარი ხელოვნება მსახიობის პროფესიაში იყრის თავს. ხელოვნება ერთი შეხედვით ზედაპირული და სიმბოლუია. გასაჭირში მყოფნი ვწვდებით მის სიღრმეს, გასაჭირში მყოფნი ვხსნით მის სიმბოლოებს. სინამდვილეში ის სარკეა აუდიტორიის და არა ცხოვრების. თუკი ნაწარმოების ირგვლივ აზრთა სხვადასხვაობაა ეს იმას ნიშნავს რომ ის თვისობრივად ახალი კომპლექსური და საოცრად მნიშვნელოვანია. როდესაც კრიტიკოსი არ ეთანხმება რაიმეში, ავტორი ყველაზე შეხმატკბილებული მაშინაა საკუთარ თავთან. ჩვენ შეგვიძლია ადამიანს ვაპატიოთ კარგის შექმნა თუკი ის თავად არ აღფრთოვანდება საკუთარი შემოქმედებით. მდარე შემოქმედების ავტორს კი მხოლოდ მაიშნ პატიობენ უსარგებლო ნამუშევარს როდესაც თავად იწყებს მისით აღფრთოვანებას.
ხელოვნება ზოგადად უსარგებლოაოსკარ უაილდითარგმანი: სოფო დათიშვილი
