ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღეგრძელო იყო მისი
სადღეგრძელო იყოს მისი,ვინც ოცნებით იწოდა,ვინც პოეტის მარადისიაღტაცება იცოდა.მოდიოდა ერთზე ასი,გზა გვშვენოდა დიდების,ჩვენ დავცალოთ ყველამ თასიბედთან არ დარიდების.სადღეგრძელო იყოს მისი,ვინც შიშმა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სამგლოვიარო ეტლების ფრენა
დემონიურად მიუძღვის ღამითსამგლოვიარო ეტლების ფრენას,ის დედამიწას აჩვენებს ამითჩაშავებულს და უსივრცო ენას.მაგრამ მრავალი დარდების გამო,მას დაავიწყდი შენ, პოეზია!მას ესიზმრება სულ სხვა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სამი ღრუბელი
მე არა ერთხელ მინახავს:რა ნაზად დაუჯგუფელი,ჩემს ეფემერებს ინახავსსამი ფერადი ღრუბელი.ღრუბელი ცაზე ენთებალაჟვარდი, ოქრორეული,ო, დროო! გამახსენდებაშენი გზა სიზმარეული.წითლად ელვარებს მეორე,მრისხანე ეფემერადი,ქარივით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადაც ეხლა ზვირთებს სძინავთ
სადაც ეხლა ზვირთი ბზინავს,ქარის ისმის ქშენა,გადასული წლების წინათვქროდით მე და შენა. ეხლაც აქ ვარ, ძველისძველო,მდგარო დროთა ზემო,საყვარელზე საყვარელომოგონებავ ჩემო. სადაც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღაც დარჩა, შორს, სტოკჰოლმი ..
სადღაც დარჩა, შორს, სტოკჰოლმი,მჭლე გლეხობა, ფიორდები.ისევ დავფიქრდები ხოლმე:ჩემს სამშობლოს ვერ ვშორდები. იქ თვლა არ აქვთ ამანათებს,სიუხვეა და სიმღერაცკოლმეურნის ოჯახს მატებსსიხალისეს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღაც კი..
სადღაც კი ჰყვავის ბროწეული,ნუში და ვაშლი,და პოეზიის არ იქნებაგადავიწყება.თუ მომეძალა მწუხარება –გიოტეს გავშლი,იქ მშვენიერი ერთი ლექსიასე იწყება:“შენ იცი მხარე, სად…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღაც მინახავს
სადღაც მინახავს ქალის სახე კარგი და წრფელი,არ მშორდებოდა დღეა ბადრი, თუ ღამე ბნელი.ალერსის სიტყვებს ჩამჩურჩულებს ახლომდგომელი,მაგრამ მარადის დაფარული, მიუწვდომელი.ოჰ, დიდხანს,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სადღაც შრიალებს ჭაობი ჭყვიში ..
სადღაც შრიალებს ჭაობი ჭყვიში, შარასთან ორი ძველი ცაცხვია. ის ბევრი დარდი და ბევრი შიში, გადამტან გულთა ფერფლი აწყვია. ხსოვნაც არაა.…
Read More » -
ალბერ კამიუ – პირი და სარჩული
(ფრანგულიდან თარგმნა – გიორგი ეკიზაშვილმა) ქალი იყო უცნაური და მარტოსული. საიქიოს აჩრდილებთან მეგობრობდა, წამდაუწუმ მათ კინკლაობაში ერეოდა, კანტიკუნტად შემორჩენილ…
Read More » -
გიორგი მაისურაძე – ხელოვნება, როგორც პათოლოგია და ბოროტება
„Я люблю смотреть как умерают дети.“ ვლადიმირ მაიაკოვსკი XVIII საუკუნეში, საფრანგეთის რევოლუციამდე რამოდენიმე წლით ადრე გაჩნდა ლიტერატურული ჟანრი, რომელსაც „ლიბერტინული“…
Read More »
