ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე – წყნარი ზღვა
ღრუბელი იდგა, როგორც ფრეგატი.ზღვა იყო წყნარი, ცა იყო ლურჯი,მიმაქანებდა ოცნება ურჩიფიქრებთან, სადაც დადგა ფრეგატი,შორს ცისარტყელას გამოჩნდა ბურჯიდა იმედების დაანდო ხატი.ღრუბელი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭარხალი
ეზოში ყეფდა ბამბურა მურა,ეზოში მწვანე ყვაოდა ბაო.ვაზის ბარდებში სცურავდა სურა,შენ ბანცალებდი, ბურულო ცაო. ბობრი ბელავდა კახამბალს, ბჟოლას,ბირკვილს ბატები ქარმა მორეკა,ცა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭიანურები
მიდის ოპერა „ლაკმე“,ბუტაფორიის შეხლა!განა ეს არის საქმე?მე სულ სხვას ვფიქრობ ეხლა:მწარე ფიქრებში გართულსმესმის სიცილი მთვრალი;სადმე მეხუთე სართულსმთვარე უღიმის მკრთალი.ოჰ! როგორ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭმუნვარება
როცა მზის სხივი უკანასკნელიმოსწყდება მყინვარს და მიიძინებს,როცა ბუჩქებში ნიავი ნელინაზად და წყნარად წაისისინებს,როცა ბულბული საღამოის ჟამსმიდამოს უმღერს მომხიბვლელ ნანას,როცა სიჩუმის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭოტი
მოკლე და მსხვილი ტანი მძინარ ბაღს დაჰყურებდა.არ ირხეოდა თავი მძიმე და დაბურდული.ჩამოშვებული ჰქონდა თმები ვიწრო ყურებთან.ნისკარტი ჰქონდა მოღუნული, როგორც შურდული.თვალები…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხი და „მთავრობა“
ევროპა მოსჩანსსულ ორი დროშით.არენის ქარიაქანებს დროშას:იფურთხებიანმთავრობის ლოჟითდა აფურთხებენმთავრობის ლოჟას!
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხი ირევა, ხალხი ფუსფუსებს
ხალხი ირევა, ხალხი ფუსფუსებს.დაღონებული მივდივარ ბრბოში,ღრუბელთა შორის ისე წევს მთვარე,როგორც ცხედარი ვერცხლის კუბოში.და კაცთა ქუხილს ეხმაურებამიბნელებული ღამის სიცილი,ღამის სიცილი დასცურავს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხის გენია, ხალხის ნიჭი
ხალხის გენია, ხალხის ნიჭიდა ძლიერებაცხოვრების ზღვაზე მიმავალიცოდნის გემია,წარსულის, აწმყოს, მომავალისმზით იფერებააკადემია,დიდებული აკადემია! მშვიდობა, წინსვლა, მიღწევებზეარშეჩერება!შევქმნით იმ მერმისს და ჩვენ ვიტყვით:რა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხური მოტივებიდან
შენი თვალები – მაღლები –სამხრეთის ზღვების ფერია,კბილები – თეთრი ძაღლები –მიღრენენ, არაფერია. მოგონებებში წასულიშენს ბაგეს დავეხარბები,ოცნების ორი ასული –გადაწოლილან წარბები.…
Read More » -
ედგარ ალან პო – წითელი სიკვდილის ნიღაბი
დიდხანს ბოგინობდა ქვეყნად „წითელი სიკვდილი“. აქამომდე არც ერთი ჟამიანობა არ ყოფილა ასეთი შემმუსრავი, ასეთი შემზარავი. სისხლი იყო მისი ნიშანი, შესაზარელი…
Read More »
