„მოყვარეს პირში უძრახე,მტერს პირს უკანაო”.გონიერი ანდაზა. შესავალირიტორიკაში სწერია: ყველაფერი შესავალით უნდა დაიწყოს კაცმაო. ჭეშმარიტია. ჩვენც ისე დავიწყოთ. ვინც ლუარსაბის სახეში…
Read More »ილია ჭავჭავაძე
ჩვენისთანა ბედნიერიგანა არის სადმე ერი?მძიმე ყალნით,ლამაზ ფალნითმორთული და მშვენიერი;უწყინარი,უჩივარი,ქედდრეკილი, მადლიერი;უშფოთველი,ქვემძრომელი,რიგიანი, წესიერი;ყოვლად მთმენი,ვით ჯორ-ცხენი,ნახედნი და ღონიერი. ჩვენისთანა ბედნიერიგანა არის სადმე ერი?!ყველა…
Read More »
ვის უნახავს ის ედემი შლილი,სადაც ისე ტკბილ არ არის ძილი,როგორც ტკბილია გამოღვიძება;სადაც ბუნების თავისუფლებამონებას, როგორც უხმო ყვედრება,ცოცხალ ფშვენითა უყენებს თვალსა;სად…
Read More » Iკაცად მაშინ ხარ საქები,თუ ეს წესი წესად დარგე:ყოველ დღესა შენს თავს ჰკითხო, –აბა, მე დღეს ვის რა ვარგე? IIსიკეთით სძლიე…
Read More »
დედავ ღვთისაო! ეს ქვეყანა შენი ხვედრია…შენს მეოხებას ნუ მოაკლებ ამ ტანჯულს ხალხსა;საღმრთოდ მიიღე სისხლი, რომელ ამ ხალხს უღვრია,ჩაგრულთ სასოო, ნუ…
Read More » მკრთალი ნათელი სავსე მთვარისამშობელს ქვეყანას ზედ მოჰფენოდადა თეთრი ზოლი შორის მთებისალაჟვარდ სივრცეში დაინთქმებოდა.არსაიდამ ხმა, არსით ძახილი!..მშობელი შობილს არრას მეტყოდა,ზოგჯერ-კი ტანჯვით…
Read More » ვაი, მას — ვისაც ვაძლევდი მსხვერპლადჩემს თავს, სიცოცხლეს, გრძნობას, სურვილსა,ის აღარ ჰყვავის ამა ბნელ ქვეყნად,ეხლა ის არის მცხოვრები ცისა!.. გამიქრა…
Read More » აგერ რაზმიდამ ისკუპა ყარაბაღულმა მერანმა,შორსა გაჰფანტა თრთოლით ხმა მისმა რახტისა ჟღერამა…მიჰქრის, მიფრინავს, მიჭექავს, უკან მისდევს მტვრისა ბუქი,მასზედ ჰზის ივერიელი ჭაბუკი…
Read More » შენი ქართლი გაზაფხულით –ისე წახველ – ვერ ამწვანდა;გული ჰქონდა დაგაზული,თოფმოხვედრილ არწივს ჰგავდა! შენ გწყუროდა მისთვის ბრძოლა,განახლების ქართა ქროლა,მეხის ფრქვევა მთვლემარ…
Read More » ნუ, ნუ მაყვედრი, რომ ყოველს ჩვენგანსხელსა ვაწვდიდი მეგობრობისას,რომ უარვყოფდი ჩემთ მოძმეთ შორისსულის სიმდაბლეს, შხამსა მტრობისას…მე კაცთ სიკეთის მხურვალე რწმენაჭირში თუ…
Read More »