პოეზია

გალაკტიონ ტაბიძე ქალავ!

გულო, ოცნებას მალავ!
ცაო, ლურჯდება ზოლი!
ვაჟი: – დაიცა, ქალავ!
ქალი: – დაგიბრმა თოლი!
შორით ბრუნდება წყალი,
ნისლი იცრება მთაში.

  • არა! – ჩურჩულებს ქალი.
  • კარგი! – ამშვიდებს ვაჟი. –
    თუნდა წაიყვა ჯოგი,
    კიდენ დამრჩება მრავალ.
    ბროლ-ღიკილასაც მოგი,
    როცა ქალაქში ჩავალ.

Related Articles

კომენტარის დამატება

Back to top button