vocal jazz, psychedelic rock, baroque pop
ტრეკლისტი:
- თბილისელი გოგონები (1:45)
- ოროველა (5:43)
- ვარდსა ჰკითხეს (2:02)
- Осень (4:45)
- გაზაფხულმა დამიძახა (2:38)
- ნეტავ ეს გზები საით მიდიან (2:00)
- ჩემო თბილისო (2:29)
- ვოკალიზი (2:30)
- კალოს ხელხვავი (1:53)
- აფხაზური სიმღერა (3:02)
- Caravan (3:03)
- ჯარისკაცის ბალადა (4:21)
შემადგენლობა:
- გ. ქართველიშვილი – სამხატვრო ხელმძღვანელი
- ზ. მჟავია – არანჟირება (2, 10)
- ლ. მღებრიშვილი – არანჟირება (3, 11)
- შემსრულებლები უცნობია.
სამოცდაათიანების ქართულ როკ-მუსიკაში ჩაღრმავებისას, სკივრის ძირიდან ბევრი რარიტეტული ვინილის ამოღება შეიძლება. ასეთმა ჯგუფებმა ქართულ პუბლიკაში ვერ მოიპოვეს პოპულარობა და მათ ნამუშევრები დროის სვლასთან ერთად, უკვალოდ გაქრა. ამისდა მიუხედავად, დაინტერესებული ხალხისთვის, ამ იშვიათ ჩანაწერებში ბლომადაა საინტერესო მოსასმენი. ამ კოლექტივების რიცხვს მიეკუთვნება „აისი“, რომელიც 6 გოგონასგან შედგებოდა. სამწუხაროდ, მათ შესახებ ბიოგრაფიული ცნობები თითქმის არ მოიპოვება. ვინილის გაფორმებაც თითქმის მთლიანად ანონიმურია – ჯგუფის შემადგენლობა არსადაა მოცემული; სურათზე გამოხატულ ქსილოფონს კი საერთოდ არანირი კავშირი არ აქვს ალბომის მუსიკასთან.
მუსიკიდან კი სჩანს, რომ „აისი“, იმ პერიოდის ქართული ჯგუფებიდან ყველაზე მეტად განიცდიდა ძველმოდური ამერიკული ჯაზის გავლენას – ვინილზე Duke Ellington-ის ერთი ნაწარმოებიცაა შესული; ასევე ჩასაბერების მსუბუქი სექცია თითქმის ყველა სიმღერაში ფიგურირებს. ჯაზთან ერთად, ალბომის დაახლოებით ნახევარში, წინა პლანზე ფსიქოდელიური როკიც გამოდის. სამოცდაათიანებში, თითქმის ყველა ქართულ როკ-ჯგუფს ჰქონდა „ოროველა“-ს საკუთარი ვარიანტი. „აისი“-ს ვერსია კი ყველაზე მეტად ფსიქოდელიურია. მოცემულია რამდენიმე ლამაზი baroque pop ბალადა (“Осень”, “ჯარისკაცის ბალადა”).
ასევე აღსანიშნავია ვოკალური მხარეც: აქცენტი ძირითადად ჰარმონიებზეა. მიუხედავად იმისა, რომ ალბომზე რამდენიმე სუფთად ვოკალური ნაწარმოებია, სოლო პარტიები მხოლოდ რამდენიმე სიმღერაში თუ გვხვდება.
ალბომში არ მოიპოვება საჰიტე პოტენციალის მქონე სიმღერები, მაგრამ მისი დიდი ნაწილი ღირებულია საინტერესო ფსიქოდელიური და ჯაზ-არანჟირებით. საუკეთესო სიმღერებია „ოროველა“, „ვარდსა ჰკითხეს“ და „აფხაზური სიმღერა“, სადაც „აისი“-ს ფსიქოდელიური არანჟირება არაფრით ჩამოუვარდება მოწინავე ქართული ჯგუფებისას. არის რამდენიმე სასიამოვნო პოპ-სიმღერა („გაზაფხულმა დამიძახა“, „Осень“, “ჯარისკაცის ბალადა”), დანარჩენი კი საშუალო, უპრეტენზიო მუსიკაა.
საბოლოო ჯამში, ალბომს 6/ 10-ს დავუწერ. ის ნამდვილად არ განეკუთვნება პერიოდის საუკეთესო ნამუშევრებს, მაგრამ ზემოთაღწერილი საინტერესო მომენტების წყალობით, „აისი“ ქართული როკ-მუსიკის მაძიებლებში გაცილებით მეტ ცნობადობას იმსახურებს.
————————————————————————————————————
Delving deeper into Georgian rock music of the seventies, you’ll find many rarities on the bottom of the treasure box. This kind of bands didn’t attain much popularity in the homeland, an their works sank into the oblivion as time passed. However, there’s much interesting can be found by the searching listener. One member of such a list is Aisi. Other than the fact of being 6-piece all-girl band, almost nothing else is known about this band. Vinyl artwork is almost anonymous too – line-up is not provided, and the xylophone on the front cover bears absolutely no relation to the album’s music.
But the music shows that Aisi were the most old time jazz-influenced among its peers. Even Duke Ellington is covered on the vinyl, and the brass-section is present almost everywhere. Besides jazz, psychedelic rock also comes to fore on about half of the album. Almost every major Georgian band had covered the folk-tune “Orovela”; Aisi’s version is the most psychedelic of them all. Also, a couple of beautiful baroque pop ballads can be found (“Osen“ [4], “Jariskatsis Balada” [12]).
Albums vocal aspect is also worth mentioning: here the spotlight falls onto harmonies. Although album has 2 almost purely vocal numbers, the solo vocals only appear scarcely on the release.
Album doesn’t have any song with a particular hit potential, but for the most part, it is valuable for interesting psychedelic / jazz arrangements. “Orovela” [2], “Vardsa Hkitxes” [3] and “Abkhazuri Simgera” [10] come up as the best songs here with some other pleasurable pop songs (“Osen” [4], “Gazapkhulma Damidzakha” [5] “Jariskatsis Balada” [12]). Others are just average, non-pretentious songs.
This release will get 6 / 10 from me. While it doesn’t belong to the best Georgian albums of that period, thanks to the interesting musical moments just described, Aisi deserves a lot more exposure among Georgian music aficionados.
გადმოსაწერი ბმული / download link: Aisi – Aisi (1975)
