აქ მზე ამოდის და ჩადის ფულზე,
დოლარისფერი ჩანს სააქაო,
დომინოსავით დაწვები გულზე,
საგულდაგულოდ გათლილო ქვაო.
აღარ ანათებს აქ წითლად ბლები,
ხეზე არ სხედან ჭრელი ჩიტები,
აქ მხოლოდ ისმის ტირილი ბრმების
და სიგრილეა ჭვარტლის, ბინდების.
ცის შავმა წერომ –მზემ ბედისწერის,
გულს ჩაგალურსმა სხივთა ფიწალი,
გატეხილი დარჩა კენწერო,
ხეზე აღარ ჩანს წლების კინწალი..
ალბათ ხანდახან თუ ახელ თვალებს
და გულისფერი გახსოვს ვარსკვლავი,
სერზე შედგება კაცი და მთვარე,
წელამდე თოვლი არის საკვლევი.
საით წახვედი მითხარი, მამა,
გზა არსაითკენ ,რეკავს საათი,
ღმერთმა ტკივილი თუ დაგიამა,
თუ გესმის სოფლის ცრუ მასლაათი..
