ამ სიშორიდან,
ამ სიშორიდან
რა კარგად მოსჩანს სახება შენი,
შენ ერთი მათბობ შუაღამისას,
უგზოობაშიც შენ ერთი მშველი;
შენ მიხმობ შორით,
შენ მავსებ შენით,
შენ რომ ხარ, უფრო ვმაღლდები რწმენით,
შენ აფერადებ ჩემს სიჭაბუკეს
და დიდდებიან სიცოცხლის დღენი.
ამ სიშორიდან,
ამ სიშორიდან
რა კარგად მოსჩანს სახება შენი!…
